Mijn blog

Wat niemand hardop durft te zeggen

2 oktober 2022

Esther Steinebach -<br />
Speelgroep, training en coaching

Erkennen dat mijn ouders mij ondanks hun goede bedoelingen pijn hebben gedaan zeg ik niet om ze schuld te geven. De pijn werd doorgegeven van generatie op generatie.

De reden dat ik het zeg is omdat de pijn die ik heb gevoeld en blijf ontkennen mijn leven in het nu bepaalt. De pijn die ik heb gevoeld en niet aankijk projecteer ik op mijn kinderen (en mijn omgeving). Zo heb ik er niet alleen zelf last van maar iedereen waarmee ik in contact ben.

Door te doen alsof het niet is gebeurd blijf ik loyaal aan mijn ouders. Mijn liefde voor mijn ouders is groot, ik heb het grootste cadeau gekregen dat er bestaat, mijn leven. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Maar om een authentiek leven te leven dat echt van mij is, en gelukkig te zijn moet ik mijn pijn aankijken. Ik moet mijn gevoel serieus nemen zodat mijn gevoel geen excuus wordt om een ander pijn te doen. Ik ben nu zelf verantwoordelijk voor het helen van mijn pijn. Alleen als ik erken wat er is gebeurd, mijn pijn serieus neem, kan ik inzien wat het effect is op mijn huidige leven. En alleen dan kan ik kiezen om andere keuzes te maken.

Dan kan ik zien dat ik me heb aangepast aan de pijn van mijn ouders zodat ik hun liefde kon ontvangen. En dan kan ik de mensen om mij heen zoveel beter begrijpen als ze niet liefdevol reageren. Ze zitten vast in hun eigen pijn. Dan wordt ineens duidelijk dat NIKS persoonlijk is maar slechts een weerspiegeling van iemands binnenwereld.

Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn gevoel EN mijn gedrag. Ik ben mij er bewust van dat ik vanuit mijn pijn soms dingen doe die ik niet zo bedoel. En ik ben mij bewust dat ik pijn doorgeef aan mijn kinderen.

Ik ontken het niet. Het gaat niet om perfectie. Het gaat erom dat ik mijn verantwoordelijkheid neem. Zodat mijn kinderen hun pijn kunnen voelen in mijn liefdevolle aanwezigheid en kunnen ontladen/helen. Hoe meer pijn er oplost hoe meer ik van mijn leven kan genieten!

Een leven zonder pijn bestaat niet. En dat hoeft ook niet. Een leven zonder rekenschap bestaat helaas wel, en dat is als je het mij vraagt precies het probleem.